رویکرد بنیادی این فصلنامه:
مقاله‌های پژوهشی که طی یک فرایند علمی با تحلیل مشاهدات منظم و عینی به شناسائی، تبیین یا حل مشکلات اجتماعی گردشگری و توسعه و تعمیم اصول یا نظریه‌هایی می‌پردازند که منجر به پیش‌بینی تحولات آتی گردشگری می‌شود؛ قابل داوری هستند.
به‌طور کلی، چهار معیار کلیدی زیر برای ارزیابی کیفیت مقالات پژوهشی مورد استفاده داوران این فصلنامه است:
1. استحکام نظری/مفهومی
- نظریه پشتیبان تحقیق )در صورت وجود(، از لحاظ منطقی، کاربردی قابل توجیه است؟
- مقاله، رویکردهای روش‌شناختی و بینش‌های منحصر به فرد تحقیقات قبلی مرتبط را به درستی تفسیر و ترکیب کرده است؟
- فرضیه‌ها (در صورت وجود)، برگرفته از نظریه‌ای آزمون پذیرند؟ به روشنی بیان شده اند؟ و واقعاً آزمون شده اند؟
2. استحکام روش شناختی
- طرح تحقیق (نمونه، روش، تحلیل و غیره) برای مسئله مورد مطالعه مقاله مناسب است؟
- از تکنیک‌های تحلیلی مناسبی برای داده‌های جمع‌آوری شده استفاده شده است؟
- نتایج به درستی تفسیر شده اند؟
- نتیجه‌گیری و/یا پیامدها به درستی از یافته‌های تحقیق استخراج شده اند؟
3. اهمیت
- مقاله دانش رشته/ قلمرو مطالعه را ارتقا می‌دهد؟
- یافته‌ها و پیامدهای مقاله قابل توجه هستند؟
- مقاله، می‌تواند مورد توجه بسیاری از افراد (یا حداقل بخشی از آنان) مرتبط با موضوع مطالعه (به عنوان مثال، دانشگاهیان، پژوهشگران، سیاست‌گذاران، مصرف کنندگان و غیره) قرار گیرد؟
4. نگارش
- در نگارش مقاله اصول نگارش فارسی رعایت شده است؟
- مقاله در قالبی منطقی تدوین شده است؟
- نکات اصلی/ پیام مقاله به راحتی قابل درک هستند؟