توسعه‌ی گردشگری هنرهای معاصر در ایران؛ چالش‌ها و الزامات
محورهای موضوعی : مطالعات اجتماعی و گردشگری، جامعه شناسی گردشگری
سمیه مومنی
1
,
نازنین تبریزی
2
*
,
محمد حسن ذال
3
1 - دانشجوی کارشناسی ارشد مدیریت جهانگردی، دانشگاه مازندران، بابلسر، ایران
2 - دانشیار گروه مدیریت جهانگردی دانشگاه مازندران، بابلسر، ایران
3 - دانشیار گروه مدیریت جهانگردی دانشگاه مازندران، بابلسر، ایران
کلید واژه: گردشگری, هنرهای معاصر, توسعه, ایران,
چکیده مقاله :
«گردشگری هنرهای معاصر» یک مفهوم نوظهور در مطالعات گردشگری است که در حال حاضر ذیل عنوان گردشگری فرهنگی به آن پرداخته می‌شود. رشد گردشگری هنرهای معاصر در کشورهای توسعه یافته نشان دهنده اهمیت هنر در فرآیند توسعه‌ی پایدار است. در ایران نیز اقتصاد «فرهنگ و هنر» و «گردشگری»، مسیر بهبود مناسبی برای اقتصاد فعلی مبتنی بر نفت و منابع طبیعی است. چراکه بخش قابل توجهی از سرمایه‌‌ی فرهنگی مورد نیاز این توسعه از پیش فراهم است. پژوهش حاضر، با هدف شناسایی «چالش‌ها و الزامات توسعه‌ی گردشگری هنرهای معاصر در ایران» از روش کیفی «نظریه‌ی زمینه» بهره گرفته و داده‌ها از انجام ۲۷ مصاحبه‌ی تخصصی با نخبگان هنر، فعالان گردشگری و افراد در نقش‌های دولتی مرتبط، استخراج گشته است. به منظور تجزیه و تحلیل داده‌ها از فن کدگذاری «نظریه‌ی زمینه»، در سه مرحله‌ی کدگذاری باز، کدگذاری محوری و کدگذاری انتخابی (یکپارچه‌سازی) استفاده شده است. بر اساس نتایج تحقیق، دولت، بخش گردشگری و جامعه‌ی هنری به عنوان بازیگران اصلی (ذینفعان) این توسعه در ایران شناسایی شدند. اگرچه عملکرد هماهنگ این بازیگران برای تحقق اهداف این توسعه حیاتی است، اما بازتعریف نقش‌ها و بازنگری در وظایف آنها از اساسی‌ترین الزامات این توسعه است. همچنین عواملی مانند «آموزش»، «انعطاف‌پذیری»، «تقویت زیرساخت‌های آفرینش هنری»، «توسعه‌ی نیازمندی‌های صنعت گردشگری» و «اصلاح چهره‌ی ایران در گستره‌ی بین‌المللی» از اهمیت بالایی برخوردار می‌باشند.
As an emerging concept in tourism studies, “Contemporary Arts Tourism” is currently discussed within the framework of Cultural Tourism studies. The growing status of Arts Tourism in developed countries indicates the significance of art in a sustainable development process. The case also holds true for Iran. In this regard, the current status of the “Culture and Arts” and “Tourism” economy heralds a promising future as an alternative to the present economy that is based on oil and natural resources, considering the fact that the cultural capital required for such a development already exists. Therefore, this study sought to identify the challenges and requirements of developing contemporary art tourism in Iran using the grounded theory approach. To this end, the required data were collected through specialized interviews with twenty-seven participants, including art experts, tourism professionals, and relevant government employees. The collected data were then analyzed using three stages of coding, including open, axial, and selective coding. According to the study’s results, the government, the tourism sector, and the art society were identified as the main actors (stakeholders) in developing contemporary art tourism in Iran. However, as the concerted performance of such actors is crucially important for the realization of the goals of such a development, redefining the actors’ roles and revising their duties are the main requirements of such a development. Furthermore, factors such as training, flexibility, improvement of the artistic creation’s infrastructure, development of the tourism industry’s requirements, and correction of Iran's image in the international arena seem to be of great importance.
آقایی، پرویز. کوزه‌گر کالجی، لطفعلی. محمدی، حیدر. (۲۰۱۷). «تاثیر ارزش ویژه برند گردشگری بر وفاداری گردشگران موزه (مورد مطالعه: موزه ملی ایران)». گردشگری و توسعه. ۶(۲)، ۱۹۰-۲۰۷.
کاظمی، مرتضی. (۱۴۰۱). «نه گردشگری و نه هنر اولویت دولت‌ها نیستند». ایلنا. https://www.ilna.news/fa/tiny/news-1234139.
شش‌جوانی، حمیدرضا. (۱۳۹۵). «حقوق مالکیت هنری و بازار هنر نگاهی به هنر معاصر ایران و برخی چالش‌های حقوقی آن». مجله علمی پژوهشی حقوق پزشکی. ۱۰(S۵):۲۷۹-۲۵۳.
کشمیر‌شکن، حمید. (۱۳۹۳). «همگون سازی و پرسش هویت: درباره گفتمان‌های غالب در هنر معاصر ایران». کیمیای هنر. ۳ (۱۱) :۱۲۷-۱۱۰.
کوتاه‌زاده، کیانا. محبی، حمیدرضا. شریفی مهرجردی، علی اکبر. (۱۳۹۸). «تاثیر گسترش آموزش هنرهای تجسمی بر توسعه صنعت گردشگری پایدار». چهارمین کنگره بین المللی توسعه کشاورزی، منابع طبیعی، محیط زیست و گردشگری ایران، تبریز.
محتشمی، مهتاب. (۱۳۹۷). «راهکارهای توسعه گردشگری هنری در ایران با تاکید بر جشنواره‌های بین المللی هنری - مطالعه موردی (شهر تهران)». پایان‌نامه کارشناسی ارشد، دانشگاه علم و فرهنگ تهران، دانشکده علوم گردشگری.
Bagul, A. H. B. P. (2012). Art Tourism: An exploratory study in Sabah, Malaysia. European Journal of Tourism Research. 24(1):1-10.
Batat, W. (2019). Experiential Marketing: Consumer Behavior, Customer Experience and the 7Es (1st Ed.). Routledge. https://doi.org/10.4324/9781315232201.
Boo, S., & Busser, J. (2006). Impact analysis of a tourism festival on tourists’ destination images and satisfaction. Event Management, 9(4), 165-181.
De Bussy, N., & Ewing, M. (1998). The stakeholder concept and public relations: tracking the parallel evolution of two literatures. Journal of Communication Management.
Butler, R., O'Gorman, K. D., & Prentice, R. (2012). Destination appraisal for European cultural tourism to Iran. International Journal of Tourism Research, 14(4), 323-338.
Can-Seng, O. O. I. (2018). Global city for the arts: Weaving tourism into cultural policy: Policies and Institutions. In the State and the Arts In Singapore, The: Policies And Institutions, 165-179. Doi: 10.1142/9789813236899_0008.
Carroll, A. B. (1989). 1993. Business and Society. Ethics and Stakeholder Management. Cincinnati, Oh: South-Western.
Clarkson, M. E. (1995). A stakeholder framework for analyzing and evaluating corporate social performance. Academy of Management Review, 20(1), 92-117.
Corbin, J., & Strauss, A. (2008). Basics of qualitative research (3rd ed.): Techniques and procedures for developing grounded theory. SAGE Publications, Inc. https://dx.doi.org/10.4135/9781452230153.
Dabashi, H. (2001). Close Up: Iranian Cinema: Past, Present and Future. Verso.
Donaldson, T., & Preston, L. E. (1995). The stakeholder theory of the corporation: Concepts, evidence, and implications. Academy of Management Review, 20(1), 65-91.
Du Cluzeau, C. O. (2017). Tourism and contemporary arts: a particular case in Cultural Tourism. methaodos. revista de ciencias sociales, 5(1), 30-37. https://doi.org/10.17502/m.rcs.v5i1.153
Eigner, S., Caussé, I., & Masters, C. (2010). Art of the Middle East: modern and contemporary art of the Arab world and Iran. Merrell.
Ekhtiar, M., & Sardar, M. (2004). Modern and Contemporary Art in Iran. Heilbrunn Timeline of Art History.
Franklin, A. (2018). Art tourism: A new field for tourist studies. Tourist Studies. 18(4):399-416. doi:10.1177/1468797618815025.
Freeman, R. E. (1984). Stakeholder management: framework and philosophy. Pitman, Mansfield, MA.
Hill, C. W., & Jones, T. M. (1992). Stakeholder‐agency theory. Journal of Management Studies, 29(2), 131-154.
Lee, S. H., & Lee, J. W. (2016). Art fairs as a medium for branding young and emerging artists: The case of frieze London. The journal of arts management, law, and society, 46(3), 95-106.
Lehman, K, Reiser, D. (2014). The nexus between an art experience and creative tourism: Tasmania’s Museum of Old and New Art. Mondes du Tourisme. 10. 19–32. 10.4000/tourisme.372.
Lim, B., & Ser, S. H. (2020). Cultural Management Education in Southeast Asia. IJIET (International Journal of Indonesian Education and Teaching), 4(1), 10-25.
McCool, S.; Butler, R.; Buckley, R.; Weaver, D. & Wheeller, B. (2013). Is Concept of Sustainability Utopian: Ideally Perfect but Impracticable?. Tourism Recreation Research, 38:2, 213-242, DOI: 10.1080/02508281.2013.11081746.
Meyer, R. (2013). What was contemporary art?. Cambridge: MIT Press.
Millet, C. (2006). Contemporary Art in France, trans. Charles Penwarden, Paris, 27.
Özdemir, Ö. G., Fillis, I., & Collins, A. B. (2020). Developing insights into the link between art and tourism through the value co-creation lens. Arts and the Market. DOI:10.1108/AAM-01-2020-0003.
Sautter, E. T., & Leisen, B. (1999). Managing stakeholders a tourism planning model. Annals of tourism research, 26(2), 312-328.
Savage, G. T., Nix, T. W., Whitehead, C. J., & Blair, J. D. (1991). Strategies for assessing and managing organizational stakeholders. Academy of Management Perspectives, 5(2), 61-75.
Sepe, M. A. R. I. C. H. E. L. A. (2010 July). Urban policies, place identity, and creative regeneration: the Arabianranta case study. In 14th International Planning History Conference, Istanbul (pp. 12-15).
Smith, T. (2010). The state of art history: Contemporary art. The Art Bulletin, 92(4), 366-383.
Stylianou-Lambert, T. (2009). Perceiving the art museum. Journal of Museum Management and Curatorship, 24(2), 139–158.
Tarlow, P. (2011). The Arts and Tourism. Arts, Management Newsletter, Issue No. 105.
Thompson, J. K., Wartick, S. L., & Smith, H. L. (1991). Integrating corporate social performance and stakeholder management: Implications for a research agenda in small business. Research in corporate social performance and policy, 12(1), 207-230.
Uğuz, S. Ç. (2020). Ayvalik as Art Route for Tourism Guides Within the Frame of Art Tourism. In Cases on Tour Guide Practices for Alternative Tourism (pp. 240-256). IGI Global.
Williams, R. (1983) Keywords: A Vocabulary of Culture and Society. Rev. Ed. London: Fontana.
Yu, S. (2021). The Features of Festival Tourism as A Component of Event Tourism. The Scientific Heritage, (66-3), 23-32.