توسعه بومگردی و نقش آن در توسعه جاذبه های بومگردی شهرستان آران و بیدگل
محورهای موضوعی :
ساجده کریمی کندزی
1
(علوم انسانی)
کلید واژه: بومگردی#اماکن بوم­, گردی#خلاقیت#آران و بیدگل,
چکیده مقاله :
هدف از پژوهش حاضر توسعه بومگردی و نقش آن در توسعه جاذبههای بومگردی شهرستان آران و بیدگل میباشد. روش پژوهش توصیفی- تحلیلی است. جامعه آماري مورد پژوهش شامل متخصصان، کارشناسان، اساتید مرتبط با حوزه بومگردی در سطح شهرستان آران و بیدگل به تعداد 65 نفر میباشند. حجم نمونه بر اساس کل سرشماری و به شیوه دسترس به تعداد 65 نفر انتخاب شدند. ابزار پژوهش، پرسشنامه طراحی شده در زمینه بومگردی با 12سؤال، خلاقیت با 13سؤال و توسعه اماکن بومگردی به تعداد 21 سؤال میباشد. برای تجزیه و تحلیل دادهها از تحلیل معادلات ساختاری با نرم‌افزار ایموس استفاده شد. نتایج بیانگر آن است که بومگردی بر توسعه اماکن بومگردی شهرستان آران و بیدگل با نقش واسطه خلاقیت تأثير داشته است به گونهای که بومگردی بر اماکن بومگردی با ضریب مسیر 55/0 و مقــــدار T 91/3، بومگردی بر خلاقیت با ضریب مسیر 32/0 و مقـدار T 65/2، خلاقیت بر اماکن بومگردی با ضریب مسیر 61/0 و مقــــدار T 32/2 اثرگذار بوده است. بنابراین بومگردی از طریق خلاقیت توانسته است بر بهبود وضعیت توسعه اماکن بومگردی اثرگذار باشد که میزان ضریب مسیر (61/0) خود بیانگر این امر می باشد، در حالیکه رابطه مستقیم بومگردی بر اماکن بومگردی دارای ضریب 32/0 بوده است.
The purpose of this paper is studying the development of ecotourism, and its role in the development of ecotourism attractions in the city of Aran and Bidgol. The research methodology is descriptive-analytical. The population under study included 65 xperts, professionals, and professors in the field of ecotourism in Aran and Bidgol. The sample was selected based on judgmental sampling and is consist of 65 experts. The research gathering tool is a questionnaire designed with 12 questions in the field of ecotourism, creativity with 13 questions and development of ecotourism places with 21 questions. To analyze the data, structural equation analysis with AMOS software was used. The results indicate that ecotourism has influenced the development of Aran and Bidgol locomotion sites with a mediating role of creativity, such that ecotourism has an effect on ecotourism sites with path coefficient of 0/55 and T 3/91, ecotourism on creativity with coefficient Pathway 0/32 and T 2/65 value, creativity affected ecotourism sites with path coefficient 0/61 and T value 2/32. Thus, ecotourism has been able, through creativity, to improve the development status of ecotourism sites, with a path coefficient of (0/61) indicating that ecotourism's direct relation to ecotourism sites has a coefficient of 0/32.
آستانی، سجاد و چراغی، مهرداد. (۱۳۸۹). «توریسم و اکوتوریسم ثروت نهفته گردشگری در مناطق چهارگانه استان اصفهان». همایش منطقهای صنعت توریسم. خمینی شهر: دانشگاه آزاد اسلامی واحد خمینی شهر.
انگورج، مریم. (۱۳۹۴).«گردشگری و اکورتوریسم». اولین همایش ملی گردشگری، جغرافیا و محیط زیست پاک. همدان: شرکت سپیدار طبیعت الوند.
بوزرجمهری، خدیجه؛ شایان، حمید؛ اخلاقی، مرضیه و واعظ طبسی، علی. (۱۳۹۸). «نقش اقامتگاههای بومگردی بر توسعه اقتصادی اجتماعی فرهنگی زنان روستایی (مورد مطالعه: روستاهای شهرستان کاشمر)». همایش ملی زن و توسعه گردشگری روستایی. کاشمر: دانشگاه پیام نور واحد کاشمر- دانشگاه فردوسی مشهد.
توکلان، علی و داوری، آی تک. ( ۱۳۹۶). «اقامتگاههای بوم گردشگری فرصتی برای توسعه پایدار مطالعه موردی: ظرفیتهای بومگردشگری استان آذربایجان شرقی». کنفرانس بینالمللی پژوهشهای نوین در عمران، معماری، مدیریت شهری و محیط زیست. کرج: مؤسسه آموزش عالی شهریار.
حسینی نیا، غلامحسین و جعفری، علی. (۱۳۹۵). «نقش اکوتوریسم در توسعه پایدار باغستان سنتی قزوین». همایش ملی دانش و فناوری علوم کشاورزی. منابع طبیعی و محیط زیست ایران. تهران: مؤسسه برگزارکننده همایشهای توسعهمحور دانش و فناوری سام ایرانیان.
حیدری، اعظم و اکبری، علی. (۱۳۹۷).«تأثير بومگردی خانههای روستایی در توسعه اقتصادی روستاها (نمونه موردی روستای هنجن)». کنفرانس بینالمللی عمران. معماری و مدیریت توسعه شهری در ایران. تهران: دانشگاه صنعتی مراغه با همکاری دانشگاه تبریز - دانشگاه شهید مدنی آذربایجان.
خاتونی، گین و کلاهی، مهدي. (۱۳۹۸). «اقتصاد اکوتوریسم». همایش ملی توسعه پایدار (با رویکرد فرصتها و چالشهای سرمایه گذاری در منطقه ترشیز). کاشمر: مرکز آموزش عالی کاشمر.
خلدی نسب، سیدکاظم و فرخیان، فیروزه. (۱۳۹۸). «نقش و اثرگزاری اکوتوریسم در توسعه پایدار روستاها در چشمانداز 1404 با تأكيد بر راهکارهای گردشگری روستایی». سومین کنفرانس ملی پژوهشهای نوین در مهندسی کشاورزی، محیط زیست و منابع طبیعی. مشهد: دانشگاه جامع علمی کاربردی - سازمان همیاری شهرداریها و مرکز توسعه خلاقیت و نوآوری علوم نوین.
رضایى زاده، مهتا و مسعودی، عباس. ( ۱۳۹۷). «نقش گردشگری در توسعه اجتماعی _ اقتصادی مناطق روستایی استان کرمان: مطالعه موردی منطقه عشق آباد، بافت». کنفرانس بینالمللی عمران، معماری و مدیریت توسعه شهری در ایران. تهران: دانشگاه صنعتی مراغه با همکاری دانشگاه تبریز - دانشگاه شهید مدنی آذربایجان.
رضوانی، محمدرضا و عزیزی، ثریا. (۱۳۹۷). «تأثير اقامتگاههای بومگردی بر توسعه روستایی». دومین همایش ملی چشمانداز توسعه پایدار روستایی ایران. تهران: دانشگاه خوارزمی. انجمن علمی جغرافیا و برنامهریزی روستایی ایران.
زندمقدم، محمدرضا و حبیبی کوتنائی، سپیده. (۱۳۹۲). «تدوین توسعه اکوتوریسم با تأكيد بر توسعه پایدار (مطالعه موردی: استان مازندران)». دومین همایش ملی گردشگری و طبیعت گردی ایران زمین. همدان: شرکت هم اندیشان محیط زیست فردا.
عباسی، عالم و رضوانی، محمد. (۱۳۹۶). «بومگردی روستایی و نقش آن در توسعه پایدار گردشگری مطالعه موردی: شهرستان پاوه استان کرمانشاه». کنفرانس بینالمللی پژوهشهای نوین در عمران، معماری، مدیریت شهری و محیط زیست. کرج: موسسه آموزش عالی شهریار.
عنابستانی، علی اکبر؛ گیاهی، حسن و جوانشیری، مهدی. (1397). «بررسی و تحلیل آثار ایجاد اقامتگاههای بومگردی بر توسعة سکونتگاه‌های روستایی (نمونه: روستای رادکان شهرستان چناران)». برنامهریزی فضایی. دوره 8، شماره 2. صص 1-24.
عنابستانی، علی اکبر؛ عنابستانی، زهرا و رومیانی، احمد. ( 1394 ). گردشگری خانههای دوم روستایی تحولی در روابط شهر و روستا در ایران. چاب اول. بجنورد: نشر جهانی.
گنجائیان، حمید. (1399). «پتانسیل سنجی توسعه اکوتوریسم منطقه گَوَندره شهرستان قروه با استفاده از مدل تلفیقی AHP-SWOT». جغرافیا و روابط انسانی. 2 (4). صص 56-69.
لطفی، صدیقه؛ رمضان‌زادة لسبوئی، مهدی و ابراهیمیان، مهناز. (1394). «سنجش نگرش مردم نسبت به نقش آموزش در تمایل به کارآفرینی بومگردی (منطقة کویری و بیابانی خوروبیابانک)». مجلة برنامهریزی و توسعة گردشگری. سال 6، شمارة 21. 76-54.
موحدی، محمدهاشم و رجبی فر، بهنام. (۱۳۹۸). «اکوتوریسم روستایی عاملی در جهت پایداری زیر ساختهای روستا». چهارمین همایش بینالمللی افقهای نوین در مهندسی عمران. معماری و شهرسازی. تهران: انجمن افق نوین علم و فناوری.
میرزادة کوهشاهی، مهدی و دهقانی، امید. (1395). «بررسی نقش پتانسیل‌های بومگردی بندرعباس در جذب گردشگران». پژوهش‌نامة فرهنگی هرمزگان. دورة 11، شمارة 2. 24-6.
میرزایی، ندا. (۱۳۹۴). «اکوتوریسم و توسعه پایدار روستایی، اولین همایش ملی گردشگری پایدار با رویکرد گردشگری ورزشی». سلامت و محیط زیست. اردبیل: موسسه حامیان زیست اندیش محیط آرمانی.
Buckley, R. (2009). Ecotourism: Principles and practices, CABI, Tourism Text, 1st Ed, 368, https://books.google.com/books?id=qRzHNJgEiBEC.
James, G., Hosier, A., & Woo, G. (2012). Using Cluster-Based Economic Strategy to Minimize Tourism Leakages [Z], Research Report Submitted to Global Economic Develop-ment Practice (GEDP), San Francisco, California, Pp 1-59.
Marzo-Navarro. M, Pedraja-Iglesias. M, and Lucia Vinzón, (2016), Development and Validation of the Measurement Instruments of the Determinant Elements of Integrated Rural Tourism, Journal of Hospitality & Tourism Research, Volume 40, lssue 4, pp 476-496.
Rebecca, Ch., Rose, B., & Bor, T. (2018). Eco-Lodges, a Future for Sustainable Tourism in Kenya, Journal of Tourism, Hospitality and Sports, No 8, Pp 37-41.
Simpson. M.C, (2008), Community benefit tourism initiatives: a conceptual oxymoron?, Tourism Management, Volume 29, pp. 1–18
Wood, A. (2016). Megan Epler: Ecotourism, principles, practices & policies for sustainability/ UNEP, 1st Ed., University of Minnesota, United State of America, 61. https://books.google.com/books?id=TaAsAQAAMAAJ.
Zeppel, H. (2008). Tourism and Aboriginal Australia, Tourism Management, Vol 19, No 5, Pp 485-488.