اثر مسئولیت های اجتماعی بر توسعه ارزش ویژه برند مقصدهای گردشگری مورد مطالعه: شهر اصفهان
محورهای موضوعی :محمد غفاری 1 , امیررضا کنجکاو منفرد 2 *
1 - پردیس فارابی دانشگاه تهران
2 - دانشگاه یزد
کلید واژه: مسئولیت‌های اجتماعی ارزش ویژه برند وفاداری به برند تصویر ذهنی برند مقصد گردشگری,
چکیده مقاله :
هدف این پژوهش بررسی تأثیر مسئولیت‌های اجتماعی بر ارزش ویژه برند مقصد گردشگری است. پژوهش حاضر از نظر هدف، کاربردی و از نظر روش جمع آوری داده‌ها پیمایشی است. جامعه آماری شامل آن دسته از گردشگران خارجی است که در بهار 1396 به شهر اصفهان سفر کرده‌اند. ابزار گردآوری داده‌های پژوهش، پرسش نامه ای و حاوی 40 سؤال بسته است که با مرور ادبیات پژوهش تدوین گردید. روایی پرسش نامه با استفاده از روایی محتوا و سازه و پایایی آن نیز با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ بررسی شد و مورد تأیید قرار گرفت. به منظور تجزیه و تحلیل داده‌های پژوهش و آزمون فرضیه‌ها از مدل یابی معادلات ساختاری و تحلیل مسیر استفاده شد. در این رابطه، نرم افزارهای SPSS و لیزرل مورد استفاده قرار گرفت. یافته‌های پژوهش نشان داد مسئولیت‌های اجتماعی مقصد گردشگری اصفهان تأثیر معنی داری بر هر یک از ابعاد ارزش ویژه برند مقصد از جمله آگاهی از برند، ارزش ادراک شده این مقصد گردشگری، کیفیت ادراک شده برند، تصویر ذهنی گردشگران و وفاداری به برند این مقصد گردشگری دارد.
This research investigated the effects of social responsibilities on brand equity in tourism destinations. This is an applied study and follows surveying in goal and method. The statistical population of this study included foreign tourists who traveled to Isfahan and visited Naqshe Jahan Square in summer 2017. Data-collection instrument was a researcher-developed questionnaire based on the literature and it included 40 closed questions. The validity and reliability of the questionnaire were examined and confirmed through content and construct validities, and Cronbach’s Alpha Coefficient. To analyze the data and to test the hypotheses, both SEM and path analysis were used in the SPSS and LISREL, respectively. The findings showed that social responsibilities in tourism destinations significantly affected brand through brand awareness; perceived value; perceived quality of tourism destination; the brand image of tourism destination; loyalty towards tourism destination.
بهرامی، محمدامین. (1384). «تحلیل محیط داخلی بیمارستان¬های آموزشی و درمانی منتخب شیراز از دیدگاه کارشناسان با استفاده از مدل شش بعدی وایزبورد». پایان‌نامه کارشناسی ارشد، دانشگاه علوم پزشکی ایران. کتابخانه دانشگاه علوم پزشکی ایران.
تیموری، سودابه. (1385). «بررسي و مقايسه عملكرد مركز توسعه ورزش همگاني و تفريحي و مركز توسعه ورزش قهرماني ايران بر اساس مدل وايزبورد». پایان¬نامه کارشناسی ارشد، دانشکده تربیت¬بدنی و علوم ورزشی دانشگاه تهران. کتابخانه دانشگاه تربیت‌بدنی و علوم ورزشی.
جمشیدیان، مهدی؛ خوش‌اخلاق، رحمان؛ قیاسیان، مرتضی. (1376). «کاربرد مدل شش‌وجهی در ارزیابی جو سازمانی». دانش مدیریت. شماره 35 و 36. صص 56-50.
رضائیان، علی. (1395). مبانی سازمان و مدیریت. تهران: سمت.
رنگریز، حسن. (1394). تحلیل مسائل برنامه‌ریزی نیروی انسانی. تهران: مؤسسه کتاب مهربان نشر.
شیرزاد، بهارک؛ بنی¬سی، پری¬ناز؛ میرزا، سیّدنیما. (1392). رابطه نوع ساختار سازمانی و میزان هوش هیجانی در بین مدیران مناطق آموزش و پرورش شهر تهران. فصلنامه علمی پژوهشی آموزش و ارزشیابی. دوره 6، شماره 22. صص 132-111.
عباس¬زاده، محمد؛ مقتدایی، لیلا؛ حسین¬پور، ابراهیم؛ هنرور، حسین. (1388). «مطالعه جامعه‌شناختی عارضه¬یابی سازمانی و گرایش به تغییر». مجله جامعه¬شناسی. دوره اول. شماره چهارم. صص 139-117.
قربانی، امیر؛ نصراصفهانی، علی؛ یوسفی، جواد. (1393). «عارضه‌یابی نیروی انسانی در صنعت هتل¬داری (مورد مطالعه هتل¬های شهر بیرجند)». فصلنامه گردشگری و توسعه. سال سوم. شماره ششم. صص 146-126.
قلی¬پور، آرین. (1395). مدیریت منابع انسانی مفاهیم، تئوری¬ها و روش¬ها. تهران: سمت.
مرزبان. سیما؛ انیسی، سمیه؛ صلاحی، رسول؛ کلته، احسان الله؛ بای، وحید. (1394). «ارزیابی جامع سازمانی بیمارستان امام حسین (ع) وابسته به دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی بر اساس مدل وایزبورد در سال 94». فصلنامه بهداشت در عرصه دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی. دوره چهارم. شماره سوم. صص 7-1.
مسعود سینکی، سپیده؛ سید نقوی، میرعلی. (1395). «عارضه‌یابی سازمانی بر اساس مدل وایزبورد: مطالعه موردی در دانشگاه علوم پزشکی تهران». مجله دانشکده پیراپزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران. دوره 10. شماره 6. صص 469-461.
نیکوکار، غلام‌حسین؛ علیدادی، یاسر؛ رایج، حمزه. (1388). «تدوين مؤلفه‌هاي اصلي آسيب‌شناسي سازماني مركز ملي فرش ايران با بررسي نقش آن در صادرات فرش دستباف». مجله مدیریت بازرگانی. دوره اول. شماره 3. صص 184-165.
Ayar, S., Bakhnoo, M., Abdoullahi, S., & Mahmoodi, A. (2016). Investigating the relationship between intellectual capital and organizational entrepreneurship: case study the governmental institutions of west Azerbaijan province in Iran. International Journal of Humanities and Cultural Studies (IJHCS)ISSN 2356-5926, 1(1), 2509-2522.
Agwu, M. O. (2013). Impact of fair reward system on employees‟ job performance in Nigerian Agip Oil Company Limited, Port Harcourt. British Journal of Education, Society and Behavioral Science, 3(1), 47-64.
Baum, T. (Ed.). (2016). Human resource issues in international tourism. Elsevier.
Bradish, C. L. (2003). Examination of the Relationship Between Regional Sport Commissions and Organizational Structure.
Ghorbani, A., Raufirad, V., Rafiaani, P., & Azadi, H. (2015). Ecotourism sustainable development strategies using SWOT and QSPM model: A case study of Kaji Namakzar Wetland, South Khorasan Province, Iran. Tourism Management Perspectives, 16, 290-297.
Choi, H. S., & Cho, J. H. (2014). Study on the Diagnosis of Agricultural Region Resident Organization UtilizingWeisbords model: Centered onMy Hometown KeeperOrganization Diagnosis Case. Journal of Korean Society of Rural Planning, 20(2), 81-90.
Fominiene, V. B., & Svagzdiene, B. (2017). FUTURE PROFESSIONALS'PERCEPTION OF CAREER IN TOURISM SECTOR-THE CHALLENGES OF HUMAN RESOURCE MANAGEMENT. Transformations in Business & Economics, 16(1).
Khiat, A., & Montargot, N. (2017). The construction of an emerging tourist destination and its related human capital challenges. In Tourism in the City (pp. 123-136). Springer, Cham.
Northouse, P. G. (2012). Leadership: Theory and practice. Sage publications.
Onar, S. C., & Ustundag, A. (2018). Smart and Connected Product Business Models. In Industry 4.0: Managing the Digital Transformation (pp. 25-41). Springer, Cham.
Raja, S. K. (2011). Diagnosing Organizational Effectiveness in the Tourism Sector of Zanzibar (Doctoral dissertation, RHODES UNIVERSITY).
Swayne, L. E., Duncan, W. J., & Ginter, P. M. (2012). Strategic management of health care organizations. John Wiley & Sons.
Teimouri, H., Jenab, K., Moazeni, H. R., & Bakhtiari, B. (2017). Studying effectiveness of human resource management actions and organizational agility: Resource management actions and organizational agility. Information Resources Management Journal (IRMJ), 30(2), 61-77.
Urosevic, S., Karabasevic, D., Stanujkic, D., & Maksimovic, M. (2017). AN APPROACH TO PERSONNEL SELECTION IN THE TOURISM INDUSTRY BASED ON THE SWARA AND THE WASPAS METHODS. Economic Computation & Economic Cybernetics Studies & Research, 51(1).
Weisbord, M. R. (1976). Organizational diagnosis: Six places to look for trouble with or without a theory. Group & Organization Studies, 1(4), 430-447.
Yousef, D. A. (2017). Organizational commitment, job satisfaction and attitudes toward organizational change: A study in the local government. International Journal of Public Administration, 40(1), 77-88.
Yousefi, J., & Sajadie, H. (2014). Examining the Relationship between Contextual Dimensions of Organization and Organizational Climate According to Weisbord Six-Box Model. Kuwait Chapter of Arabian Journal of Business and Management Review, 3(6), 111-117.
Zhang, J., Schmidt, K., & Li, H. (2016). An integrated diagnostic framework to manage organization sustainable growth: An empirical case. Sustainability, 8(4), 301.