نویسندگان

چکیده مقاله

هدف اصلی این مطالعه بررسی چگونگی ارزیابی گردشگر ناظر از بدرفتاری سایر گردشگران در محیط خدمات اشتراکی و تأثير آن بر تجربه کلی گردشگر از تجربه سفر می­باشد. آمار و اطلاعات از طریق مصاحبه حضوری و تکمیل پرسش­نامه از 411 گردشگر مشهد در سال 1398 به­دست آمد. آزمون فرضیات با روش مدل­سازی معادلات ساختاری انجام گردید. نتایج مطالعه نشان داد که گردشگران در مواجهه با بدرفتاری سایر گردشگران در یک محیط خدماتی مشترک، از یک فرایند ارزیابی اولیه و ثانویه عبور نموده که رفتار­های مقابله­ای فعال و غیرفعال را به­دنبال خواهد داشت. درک ناتوانی، فریب و تهدید هویت، مهم­ترین عوامل شناخت­ در این رویارویی است. درک فریب، تأثير مستقیم بر رفتارهای مقابله­ای غیرفعال دارد و در نتیجه گردشگر تمایلی به حل مشکل با شرکت ارائه­دهنده خدمات را نداشته و ارتباط مشتری- شرکت را بی­سروصدا خاتمه می­دهد. درک تهدید هویت، تأثيری مستقیم بر قصد تعویض دارد. درک ناتوانی، گردشگر را از حل فوری مشکل دلسرد نموده، درصورتی­که هیجانات منفی، تأثيری مستقیم و مثبت بر مقابله فعال دارد. همچنین مشخص گردید که هیجانات منفی گردشگر، تأثير منفی و معنی­داري بر تجربه کلی گردشگر مي­گذارند. بنابراین ارائه­دهندگان خدمت، باید به اهمیت مدیریت تعاملات گردشگر-گردشگر و تأثير آن بر تجربه کلی گردشگر توجه داشته باشند.