مزایای فضای سبز عمومی امروزه بخوبی روشن است؛ اما هنوز به سختی می¬توان گفت که کدام یک از پارک¬ها پتانسیل بالاتری جهت تأمین تقاضای تفرجی کاربران (گردشگران و شهروندان) دارند. هدف از اين مقاله مدل¬سازي ارزيابي تقاضاي تفرجي در پارک¬هاي شهري با استفاده از شبکه عصبي مصنوعي به منظور کشف روابط حاکم در رضايت¬مندي و تقاضاي تفرجي کاربران از پارک شهري است. 104 پارک شهري محلي، ناحيه¬اي و منطقه¬اي در مناطق 22گانه شهر تهران با تنوع بالا در کيفيت خدمات رفاهي و شيوه طراحي انتخاب گرديد. ارزيابي ميزان تقاضاي تفرجي در پارک¬هاي شهري با استفاده از ديدگاه درک کاربر محور صورت گرفته و نقش متغيرهاي منطقه¬اي و خدماتي در افزايش تقاضاي استفاده از پارک¬هاي شهري به روش اندازه گیری میدانی در سال 1395 تا 1396 بررسی شد. با توجه به نتايج شبكه¬هاي آموزش داده شده، مدل شبکه عصبی مصنوعی با توجه به بيشترين مقدار ضريب تبيين در سه دسته داده آموزش، اعتبارسنجی و آزمون، بهترين عملكرد بهينه¬سازي ساختار را نشان مي¬دهد. بر اساس نتايج آناليز حساسيت تعداد پارک¬هاي منطقه، مساحت امکانات ورزشي، مساحت امکانات فرهنگي و کيفيت منظر به ترتيب با ضريب اثرگذاري 5/183، 1/58، 7/52 و 4/30 بيشترين تاثير را در ميزان تقاضاي تفرجي کاربران در پارک¬هاي شهري از خود نشان دادند. مدل ارائه شده به عنوان يک سيستم پشتيبان تصميم¬گيري در طراحي مهندسي پارک¬هاي شهري شناخته مي¬شود. چنین رویکردی موجب توسعه شهرها بر اساس افزایش جاذبه¬های گردشگری و در نتیجه توسعه گردشگری شهری در سطح کلان می¬شود.
|